Udhëheqësit politikë dhe personalitetet publike po binin mbi vete këtë fundjavë për të dënuar sulmet e xhamisë në Zelandën e Re, ndërsa dhjetëra të krishterë ishin masakruar nga myslimanët në Nigeri nën tingujt e bulktheve.

Sulmet e xhamive ishin me të vërtetë një çështje e tmerrshme dhe e denjë për një dënim universal. Presidentët, kryeministrat, mbretërit dhe udhëheqësit fetarë nxituan të shprehnin ngushëllimet e tyre ndaj viktimave dhe familjeve të tyre – ashtu si duhet – duke e hedhur poshtë urrejtjen që qëllimisht kishte motivuar të shtënat.

Pa përjashtim, mediat kryesore i kane dhene nje dedikim maksimal të shtënave, me gazetat që mbanin historinë në faqet e tyre të para dhe kanalet e lajmeve televizive që udhehoqen transmetimet e tyre me kete histori.

Aspekti i çuditshëm i mbulimit nuk ishte në fakt vëmendja e kushtuar për një krim të neveritshëm të kryer në Zelandën e Re, por heshtja absolute që rrethonte masakrën e njëkohshme të një numri të krishterë nga militantët myslimanë në Afrikë.

Siç raportoi vetëm Breitbart News ndërmjet agjencive kryesore të lajmeve, xhihadistët Fulani kanë akumuluar një bilanc vdekjesh me mbi 120 të krishterë gjatë tre javëve të fundit në Nigerinë qendrore, duke përdorur sopata dhe armë zjarri për të masakruar burra, gra dhe fëmijë, dhe djegur mbi 140 shtëpi, duke shkatërruar prona dhe përhapur terror.

New York Times nuk e vendosi këtë histori në faqen e parë; në fakt, ata nuk e mbuluan ate aspak. Me sa duket, ne vlerësimin e “të gjitha lajmeve që janë të përshtatshme për tu shkruar”, masakra e të krishterëve afrikanë nuk ishte ne lartesine e duhur. E njëjta gjë mund të thuhet edhe për Washington Post, Chicago Tribune, Detroit Free Press, LA Times dhe çdo gazetë tjetër të rëndësishme në Shtetet e Bashkuara.

Lajmet e treguara nga tre kanalet kryesore televizive nuk e përmenden historinë, dhe as CNN apo MSNBC.

Ka disa shpjegime të mundshme për këtë heshtje të dukshme, dhe asnjëra prej tyre nuk është e mirë.

Nga momenti që, në realitet, radikalët myslimanë vrasin të Krishterët në mbarë botën me frekuencë alarmante, është e mundur që një tjetër masakër te mos duket veçanërisht e rëndësishme për përgjegjësit e vendimmarrjes në pikat kryesore të informacionit. Nga ana tjetër, myslimanët që po vriten, mund të ngjaje shumë i denjë si lajm i ri, pikërisht sepse është kaq i rrallë.

Një motiv i dytë për heshtjen e medias rreth masakrës së të krishterëve në Nigeri mund të jetë gjeo-politik dhe racial. Zelanda e Re është i pari vend i botës ku gjëra të tilla nuk duhet të ndodhin, ndërsa shumë njerëz e konsiderojnë Afrikën ende si një vend të prapambetur ku vrasjet brutale janë normale për vendin.

Për më tepër, masakra e të krishterëve të zinj në Afrikë nuk mund të ndezë zemërimin mes perëndimorëve si në vrasjen e muslimanëve të bardhë dhe me ngjyre kafe në Zelandën e Re.

Së fundi, historia thjesht nuk luan në axhendën politike që shumë media kryesore do të donin të avanconin. Sa milje mund të jene fituar nga muslimanët që vrasin të krishterët, kur të krishterët në Amerikë shpesh shihen si një pengesë për “përparimin” e dëshiruar nga liberalët? E majta i sheh të krishterët në Shtetet e Bashkuara si pjesë të problemit dhe kërkon të dobesojë kredibilitetin dhe ndikimin e tyre në çdo drejtim, sesa ti inkurajojë ata.

Paragjykimi anti-kristian është quajtur me të drejtë “paragjykimi i fundit i pranueshëm”, një nga të cilet pak te shqetësuar e dënojnë.

“Askush nuk interesohet shumë për fyerjen e të krishterëve”, shkroi koalicioni i pastorëve afrikano-amerikane në një ese të martën e kaluar. “Në të vërtetë, duke u tallur, duke nënçmuar dhe duke blasfemuar krishterimin po bëhet paksa një prirje në kulturën tonë. Bigotizmi anti-kristian është me të vërtetë paragjykimi i fundit i pranueshëm “.

“Hipokrizia në shfaqje është befasuese,” kane vazhduar pastorët. “Krishterimi është feja dominuese ne vendin tonë. Është themeli i qeverisë sonë dhe moralit. E megjithatë, të krishterët jane trajtuar si nje lojë e drejtë për tallje dhe fyerje “.

Të krishterët janë prej nje kohe te gjate grupi më i persekutuar në botë, por mediat kryesore zakonisht injorojnë këtë fakt sikur të ishte i parëndësishëm ose jointeresant. Si rezultat, shumë njerëz as nuk e kuptojnë se sa e përhapur është përndjekja ose se 75 për qind e viktimave të persekutimit fetar në të gjithë botën janë të krishterë.

Cilado qoftë arsyeja – ose arsyet – për heshtjen e medias që rrethon masakrat më të fundit të të krishterëve në Nigeri, si dhe shumë ngjarje të tjera të tilla, duhet t’ë bëjne te reflektojnë njerëzit që mendojnë drejt.

Në çdo rast, goditjet vdekjeprurëse të dhjetëra myslimanëve në Zelandën e Re janë një histori masive dhe meritojnë mbulim të gjerë. Por mjafton të mendosh që nje mbulim i ngjashëm duhet t’i kushtohet masakrës së të krishterëve.

Për momentin, ajo shërben si një nxitje e kujtesës se një standard i dyfishtë futet në punë kur është fjala për mbulimin e lajmeve dhe se janë të krishterët që në mënyrë të pashmangshme mbledhin kashtën.

Veritas.com.al/