Nga: Norman Lewis

Vizioni i Forumit Ekonomik Boteror për të ardhmen nuk është një konspiracion, por një manifest fals, i pandershëm nga një klasë sunduese e pazgjedhur. Virusi ka justifikuar shtetin kombëtar dhe nevojën që njerëzit e zakonshëm të jenë pjesë e zgjidhjeve.

Këtë javë, “Rifillimi i Madh” ka qenë në trend në mediat sociale. Për ata që nuk janë të fiksuar me forume të tilla, “Rifillimi i Madh” është titulli i një manifesti për ndryshimet shoqërore në të gjithë botën në botën post-Covid, shkruar nga Klaus Schwab, themeluesi dhe drejtori i Forumit Ekonomik Botëror (WEF).

“Rifillimi i Madh” është një manifest i rëndësishëm. Ai artikulon një vizion se si elita globale e sheh të ardhmen, dhe në veçanti, se si ata po shfrytëzojnë mundësinë e paraqitur nga pandemia Covid-19 – një botë që, me sa duket, “kurrë” nuk do të kthehet në normalitet – për ta rikthyer shoqërinë në imazhin e saj. Eshtë një ide që është kapur nga politikanë dhe udhëheqës ‘progresivë’ kudo, nga Justin Trudeau i Kanadasë te Princi Charles i Britanisë.

Në sipërfaqe, kjo mund të duket e arsyeshme. Mbi të gjitha, sfidat e botës post-Covid sigurisht që do të jenë të mëdha. Pasojat ekonomike të bllokimit global, pa marrë parasysh pasojat sociale të papunësisë masive dhe varfërisë globale, do të jenë të pashembullta në historinë botërore.

Sidoqoftë, “Rifillimi i Madh” është sofistikim dhe pandershmëri në një nivel të paparë. Kush është përgjegjës, mund të pyetet, për krijimin e ‘normales’ problematike të së djeshmes tek e cila supozohet   nuk do të kthehemi kurrë?

Sigurisht, këto vështirësi nuk kanë asnjë lidhje me miliarderët, udhëheqësit politikë, kapitenët e industrisë dhe rregullatorët më të mirë të cilët sillen rreth Davos çdo vit, duke pontifikuar mbi goca deti dhe shampanjë për problemet e botës, nga të cilat ata përfitojnë më shumë.

Dhe ideja e një ‘rifillimi’ në rastin më të mirë është e paqartë. Kjo nënkupton që ekonomia dhe shoqëria globale në thelb po funksiononin mirë para Covid-19. Se thjesht kërkon një rindezje, si fikja dhe ndezja e një kompjuteri përsëri.

Kjo lustron mbi realitetin, i cili është ky: që ekonomia botërore dhe shoqëria globale ishin në një gjendje të sëmurë para Covid-19, dhe tani, duke qenë edhe më të varur nga shpëtimi nga shteti ne mënyrë te paprecedent, që do te kerkojne breza për tu shlyer, janë në një gjendje akoma me kritike. ‘Risistemimi’ nënvlerëson seriozisht shkallën e rrënojave ekonomike me të cilat përballemi, rregullimin e kërkuar dhe pengesat reale për të ardhmen.

Vizioni i “Risistemimit te Madh” nga WEF, i paraqitur si tetë projektimet për vitin 2030, zbulon se sa të shkëputur janë këta njerëz nga realiteti.

Toni i tij është ai i një drejtori shkolle që e di se çfarë është më e mira për fëmijët dhe nuk toleron asnjë kundërshtim. Ky nuk është një dialog por një leksion që duhet ta pranojmë pa diskutim. Ja:

1.‘Nuk do të zotërosh asgjë dhe do të jesh i lumtur’

Ne do të marrim me qira gjithçka që do të na duhet dhe do të dorëzohet me dron. A do të thotë kjo se ne nuk do të zotërojmë as aftësinë për të shitur punën tonë? Nëse po e marrim me qira këtë dhe gjithçka tjetër, nga kush po e marrim me qira? Me sa duket nga ata që zotërojnë gjithçka, të cilët pa dyshim se do të jenë shumë më të lumtur se ne.Po dërgesat me dron deri në vitin 2030? Do të duhet më shumë se kaq për të rënë dakord për te marre lejen normative, duke pasur parasysh sesa janë bërë rreziqet si për industrinë ashtu edhe per qeveritë.

2. SHBA nuk do të jetë fuqia e vetme udhëheqëse në botë

Një dorë e vendeve do të dominojnë. Kjo është një mënyrë e mirë për të shmangur pikën e qartë që në një botë bipolare ose multipolare – SHBA vs Kina vs BE vs Rusi – vendimmarrja globale do të jetë edhe më e pakapshme dhe e ndërlikuar, jo pak. Në botën post-Covid, tendencat autarkike, jo bashkëpunimi, përbëjnë një kërcënim për çdo nocion të qeverisjes globale harmonike, e lëre më për koordinimin. Kjo është një pikë që do të kthehem më poshtë.

3. Nuk do të vdesim duke pritur një dhurues organi

Transplantimet do të jenë një e kaluar. Në vend të tyre do të printohen organe të reja. Ky është një nocion i bukur dhe do të ishte shumë i mirëpritur. Por ekziston problemi i bezdisshëm i një sistemi shëndetësor që vështirë se mund të përballojë gripin sezonal dhe i është dashur të mbrohet nga trajtimi i njerëzve të sëmurë duke mbyllur të gjithë ekonominë. Zgjidhja e kësaj për 10 vjet do të kërkojë shtypjen e më shumë parave (të cilat nuk i kemi),lere me pastaj organet.

4. Do të hamë më pak mish

Mishi do të bëhet një ushqim i rastit, jo një element kryesor, dhe ne do të hamë më pak prej tij, sepse është mirë për mjedisin dhe shëndetin tonë. Kjo është si ‘zgjedhja’ e ofruar nga monopolet shtetërore të telekomunikacionit: mund të keni çdo telefon që ju pëlqen për sa kohë që është i zi. Mirupafshim, liri e zgjedhjes.

5. Një miliard njerëz do të zhvendosen nga ndryshimi i klimës

Në 10 vjet, ne do të duhet të bëjmë një punë më të mirë në pritjen dhe integrimin e refugjatëve. A nënkuptojnë ata se ne duhet të jemi aq mikpritës sa BE, me qasjen e saj “Fortress Europe”? Apo muri dashamirës i kufijve të qeverive amerikane me Meksikën? Ndoshta ata i referohen Princit të Uellsit që hapi Pallatin Buckingham për refugjatët?

6. Ndotësit do të duhet të paguajnë për emetimin e CO2

Futja e një çmimi global të karbonit me synimin për të bërë historinë e fosileve kombustibile  është Grali i shenjtë që po mbahet këtu. Duke pasur parasysh gjendjen e vështirë të të gjitha arkave të shtetit si rezultat i Covid-19, dhe krizën e inovacionit, kjo ide është ndoshta më fantaziozja nga të gjitha.

7. Mund të përgatiteni për të shkuar në Mars

Shkencëtarët do të kenë zbuluar se si të na mbajnë të shëndetshëm në hapësirë, e cila do të paralajmërojë fillimin e një udhëtimi për të gjetur jetën e alieneve. Mund të jetë një ide e mirë për të filluar duke u përpjekur të na mbani të shëndetshëm në tokë, veçanërisht duke u marrë me të gjitha vdekjet post- covidit, jo nga virusi, por nga trajtimet dhe operacionet e shtyra. Kjo është fantazi e pastër.

8. Vlerat perëndimore do të testohen deri në pikën e prishjes

Kontrollet dhe ekuilibrat që mbështesin demokracitë tona nuk duhet të harrohen. Nga kjo, ata me siguri nuk i referohen përpjekjes për të përmbysur votën e Brexit ose zgjedhjes së Trump në 2016 nga një elitë që nuk i pëlqente këto rezultate? Ata nuk po sugjerojnë që organet globale të pazgjedhura si Kombet e Bashkuara ose Organizata Botërore e Shëndetësisë duhet të kenë përparësi mbi demokracitë kombëtare, madje edhe mbi vendimet aq të rëndësishme sa ndryshimi i klimës? A duan ata kontrolle dhe ekuilibra në qeveritë kombëtare, të cilat duhet të aderojnë në ‘të vërtetat’ e ekspertëve dhe teknokratëve të pazgjedhur, në vend që të mbështeten te qytetarët e tyre për të marrë vendime? Vdekje e mendimit.

Ky “Riivendosja ei madhe” nuk është aq i shkëlqyeshëm në fund të fundit. As nuk ofron ndonjë gjë të re ose, në të vërtetë, të realizueshme. Në vend të kësaj, është një riparim i një projekti globalist që kërkon të përdorë krizën Covid për t’i dhënë përparësi shqetësimeve dhe fantazive të elitës, duke synuar të çimentojë pozicionet e tyre të pasurisë dhe pushtetit dhe të fusë në një epokë të re të diktatit nga lart-poshtë.

Pika kyce e jorealitetit në të gjithë këtë është se pandemia ka hedhur poshtë supozimet globaliste që mbështesin këtë utopi të re (ose, më saktë, dystopinë). Covid ka justifikuar vlefshmërinë e shtetit kombëtar. Vetëm shtetet kombëtare kanë pasur autoritetin të vendosin bllokime dhe më pas të sigurojnë – ose, në disa vende, të përpiqen të sigurojnë – ndihmë financiare emergjente për të kompensuar bizneset dhe familjet për impaktin e lockdown-it.

Përkundër pikëpamjeve të WEF, gjithçka nuk ka ndryshuar si rezultat i Covid. Ndryshimet që kanë ndodhur thjesht kanë përshpejtuar dhe kristalizuar prirjet e mëparshme. Gjendja e vërtetë e punëve është më e qartë – vlen të thuhet, se bota është ende në një gjendje (si literalisht dhe figurativisht), dhe se masa paraprake dhe parashikimi ndaj rriskut dhe një ndjenjë e vulnarabilitetit vazhdojne te dominojnë shpirtin e kohes kulturore të elitës.

Albert Ajnshtajni njëherë me shaka tha se “Asnjë problem nuk mund të zgjidhet nga i njëjti nivel i vetëdijes që e krijoi atë”. Nocioni ‘rindërto më mirë’ në zemër të “Risistemimit të Madh” – ne të vërtetë, të gjitha vizionet e qeverisë sot – është një projekt i destinuar për te deshtuar per këtë arsye.

Po përpiqen të anashkalojnë mësimin më të rëndësishëm të pandemisë: që e ardhmja të varet shumë nga vullneti i publikut për të përqafuar ndryshimin përçarës sesa nga ndonjë program konkret i transformimit.

Ne jemi pjesë e zgjidhjes, jo objekt i bujarisë se elitës. Ne duam të posedojmë axhendën, si tani ashtu edhe në të ardhmen. Asgjë më pak nuk do të na bëjë të lumtur, edhe nese porosisim ushqime online, e lëre më të printojmë një zemër të re apo dy.

VERITAS.COM.AL