Nga: THOMAS D. WILLIAMS, PH.D.

 

ROME – Papa Françesku u bëri thirrje të krishterëve të Shtunën të jetojnë me shpresë, përkundër shumë telasheve dhe dhimbjeve të mëdha që pllakosën botën tonë.

“Lajmet e këqija mbushin faqet e gazetave, faqet e internetit dhe ekranet televizive, deri në atë pikë sa e keqja duket se mbretëron supreme. Por nuk është kështu, “tha Papa në mesazhin e tij vjetor për Ditën Botërore të të Varfërve.

“Për të qenë i sakte, ligësia dhe dhuna, abuzimi dhe korrupsioni janë të shumta,” tha ai, “por jeta është e ndërthurur edhe me akte respekti dhe bujarie që jo vetëm që e kompensojnë të keqen, por na frymëzojnë të bëjmë një hap ekstra dhe të mbushim zemrat tona me shpresë. ”

Javën e kaluar, Françesku arriti tek Amerikanët në mes të trazirave dhe plaçkitjeve, duke u bërë thirrje të gjithëve të punojnë drejt pajtimit kombëtar ndërsa këmbënguli se dhuna është “vetëshkatërruese dhe vetë-mundëse”.

“Unë kam parë me shumë shqetësim trazirat sociale në kombin tuaj në këto ditë të kaluara, pas vdekjes tragjike të z. George Floyd,” tha Francesku.

“Miqtë e mi, ne nuk mund të tolerojmë ose të mbyllim sytë ndaj racizmit dhe përjashtimit në çfarëdo forme dhe megjithatë pretendojmë të mbrojmë shenjtërinë e çdo jete njerëzore,” vazhdoi papa. “Në të njëjtën kohë, ne duhet të pranojmë se dhuna e netëve të fundit është vetë-shkatërruese dhe vetë-mposhtëse. Asgjë nuk fitohet nga dhuna dhe humbet aq shumë ”.

Në mesazhin e tij për Ditën Botërore të të Varfërve, Papa u fokusua, përkundrazi,ne përvojën e të jetuarit gjatë pandemisë së koronavirusit dhe bllokimet që pasuan me hidhërimin dhe dhimbjen që ato kanë shkaktuar.

“Kjo pandemi mbërriti papritmas dhe na kapi të papërgatitur, duke shkaktuar një ndjenjë të fuqishme të hutimit dhe të pafuqisë,” tha Francesku. “Koha e pandemisë na detyroi në izolim të rreptë, duke e bërë të pamundur madje të shohim dhe ngushëllojme miqtë dhe të njohurit duke u pikëlluar per humbjen e të dashurve të tyre.”

“Përvoja e tanishme ka sfiduar shumë nga supozimet tona,” tha ai. “Ndihemi më të varfër dhe më pak të vetë-mjaftueshëm sepse kemi kuptuar limitet tona dhe kufizimin e lirisë sonë.”

“Humbja e punësimit dhe mundësitë për të qenë pranë të dashurve tanë dhe të njohurve tanë rregullisht, papritmas na hapën sytë ndaj horizonteve që i kishim marrë prej kohësh si të mira,” vazhdoi ai. “Burimet tona shpirtërore dhe materiale u vunë në dyshim dhe ne e gjetëm veten duke përjetuar frikë.”

Sidoqoftë,në fakt, gjatë gjithë pandemisë, në mesin tonë kishte heronj dhe “duart kurrë nuk ndaleshin të arrinin te të varfërit”, tha ai.

“Në këto muaj,kur e gjithë bota ishte pre e një virusi që solli dhimbje dhe vdekje, dëshpërim dhe hutim, sa duar të shtrira kemi parë!” tha ai. «Duart e shtrira të mjekëve që kujdeseshin për secilin pacient dhe u përpoqën të gjejnë kurimin e duhur. Duart e shtrira të infermierëve që kanë punuar jashtë orarit, për orë të tëra, për t’u kujdesur për të sëmurët. ”

Midis këtyre heronjve ishin administratorë, farmacistë, priftërinj dhe vullnetarë, si dhe shumë burra dhe gra që punuan për të siguruar shërbime thelbësore dhe siguri, tha ai.

“Këto duar mundën perhapjen dhe frikën për të ofruar mbështetje dhe ngushëllim,” tha ai.

Tani është e rëndësishme ti mbajmë sytë tanë të fiksuar tek gjërat thelbësore, tha Papa dhe të rizbulojmë një ndjenjë vëllazërie, ndihme të ndërsjellë dhe respekti.

“Tani është tamam koha për të rikuperuar bindjen se ne kemi nevojë për njëri-tjetrin, se ne kemi një përgjegjësi të përbashkët për të tjerët dhe botën,” tha ai. “Ne kemi pasur mjaft imoralitet dhe tallje të etikës, mirësisë, besimit dhe ndershmërisë.”

VERITAS.COM.AL