Ndërsa kryesimi i Theresa May i afrohet asaj që mund të jetë akti i saj final, pasardhësit e mundshëm po pregatisin bankarelat e tyre për një qeveri alternative.

Me pak kohë te mbetur për Theresa May që ka shtyrë “votimin domethënës” mbi “marrëveshjen më të keqe në histori”qe ka negociuar me Bashkimin Evropian, planifikuar për të martën, mbi 100 mbështetës të Tory-t- Remainers dhe Leavers-i janë bashkuar deputetëve te opozitës dhe Democratic Unionist Party (DUP), qe deri tani i ka dhene qeverisë se saj të pakicës nje shumicë parlamentare duke u zotuar ta votojë atë.

Nese do të refuzohet, dorëheqja ose heqja e saj si kryeministre dhe si kreu i Tory-t mund të shfaqet me në fund – dhe drejtuesit aspirante brenda dhe jashtë kabinetit të saj kanë filluar fushatën pak a shumë hapur për ta zevendesuar .

Sipas sistemit parlamentar britanik, kryeministri nuk zgjidhet drejtpërdrejt. Në vend të kësaj, monarku fton këdo që është në gjendje të komandojë një shumicë parlamentare – pothuajse gjithmonë udhëheqësi i partisë më të madhe në Dhomën e Ulet, të paktën në kohët moderne – për të formuar një qeveri.

Prandaj, nëse Kryeministrja bie, pasardhësi i saj pothuajse me siguri do të zgjidhet nga deputetët e Tory-t dhe anëtarët e partisë, nga radhët e partisë parlamentare Tory.

Procesi electoral i brendshëm është mjaft elitar, me një listë të kandidateve që bëjnë te shkojne përpara emrat e tyre per te qene te eleminueshem nga deputetët nëpërmjet një sistemi eleminimi direkt derisa mbeten vetëm dy , me këtë palë qe shkon kokë më koke në një garë të vendosur me një votim të të gjitha anëtarëve te partisë.

Herën e fundit qe ka ndodhur,megjithatë, rivali i Theresa May, Andrea Leadsom, thjesht u largua për të lejuar ish-Sekretarin e Dhomës mbështetës i Remain të merrte kurorën, duke thënë se ajo nuk kishte mbështetje të mjaftueshme në mesin e kolegëve të saj parlamentarë me shumicë mbizotëruese për të udhëhequr një qeveri.

Midis anetareve te partisë se Brexiterve, ne pamje te pare kandidati kryesor duket se është Boris Johnson, një kandidat shumëvjeçar i popullarizuar me anëtarët e partisë së zakonshme që aktualisht po krahasohet me Aslanin e Narnias nga aleatët.

Udhëheqësi ad hoc i grupit të Votave Leave eshtë konsakruar si zyrtar i fushates Brexit nga Komisioni Zgjedhor gjatë referendumit të vitit 2016 mbi anëtarësine e Britanisë në BE, ish kryebashkiaku dy herë i Londrës u kthye në ballë pasi ka dhene dorëheqjen si Sekretar i Jashtëm dhe i Komonuelthit të May-it mbi strategjinë e saj të bisedimeve të Brexit, duke thënë se kjo do të zvogëlonte Mbretërinë e Bashkuar në statusin e një “kolonie të BE” ose  “shteti vasal”.

Ne veçanti,ka udhëtuar në Irlandën e Veriut për ti bere korte Partisë (DPU) që mbështet Brexit,qe perkrah qeverinë Tory dhe është jashtëzakonisht e pakënaqur me marrëveshjen e znj. May – për shkak të dispozitave që i lejojnë BE të aneksojë në mënyrë efektive Provincën e tyre për qëllime doganore dhe ekonomike – dhe u brohorit në mase.

Por, pavarësisht nga popullariteti i tij me besimin e partisë, ai ka kohë që ka pasur vështirësi në kultivimin e një baze të fuqisë brenda partisë parlamentare dhe një numër i Tory Remain kanë sugjeruar se nuk do të shërbejnë nën të – domethënë që ai nuk mund të arrijë dy të fundit në një kontest lidershipi.

 

Raab. Ish-Sekretari i Shtetit për Brexit shihet si një mbrojtës i David Davis, i cili për një kohë dukej sikur mund të zevendesonte Kryeministren si një lider mbrojtes më shumë i pranueshëm për Remainers se vetë Johnson, por ai u tërhoq disi në sfond që nga një përpjekje për të detyruar një votim të mosbesimit ndaj znj May nga ana e Brexiter qe i hapi rruge deshtimit.

Pasuesit më të mundshëm, duke pasur parasysh dominimin e Remainers të partisë parlamentare Tory, janë Sajid Javid dhe Jeremy Hunt.

Javid, tani Sekretar i Dhomës,adaptoi një pozicion kurioz gjatë referendumit të BE, duke e shtyrë bllokun në gjatësi dhe duke thënë se Britania kurrë nuk duhet të ishte bashkuar me të në radhë të parë – por se populli duhet, megjithatë, të votojë Remain, pasi ishte në thelb tepër vonë për ta lënë atë pa shkaktuar ndërprerje në shkallë të gjerë.

Ndër të tjera, The Times ka sugjeruar se ai do të kandidojë mbi dicka si një akord i përbashkët me tashme te cituarin Andrea Leadsom, në mënyrë që të garantojë partite e Brexiteers që ai do të udhëheqë si një kandidat kompromisi dhe do të dorëzojë referendumin e 2016 në disa forma.

Ndërkohë, Sekretari aktual i Jashtëm dhe i Komonuelthit, Jeremy Hunt, thuhet se po e vendos veten perpara si njeri për të ofruar një formë “të menaxhuar” të “No Deal” Brexit – e cila do ta shihte Britaninë të largohej nga BE pa një marrëveshje formale dhe të merrej vesh me të në të njëjtën terma me Organizaten Botërore te Tregtisë (WTO) si vendet si Australia dhe Shtetet e Bashkuara.

Megjithatë, duke qenë një Remainer edhe më i angazhuar sesa Z. Javid gjatë referendumit të BE-së, Z. Hunt duket si një kandidat i pamundur për të ofruar një Brexit të tillë – dhe mund të jetë që kolegët Brexiteer nuk janë të gatshëm t’i besojnë një Remainer-i këtë detyrë, duke qene te keq toleruar kur znj. May e braktisi “asnjë marrëveshje është më mirë se një marrëveshje e keqe” te saj dhe riadoptimin e taktikes se Projektit Frika për të shitur një marrëveshje që konsiderohet si tepër e varfër nga shumica si e vetmja alternativë e besueshme për “rrëzimin” e BE.

Aktualisht, askush nuk duket të jetë duke vene veten përpara në një platformë të përmbysjes së votës së Brexit ose duke thirrur një referendum tjetër – megjithëse pozita e dobët e Brexiteers brenda Parlamentit mund ta detyrojë kete politikë pavarësisht.