Nga Vitjon Nina

Pasditen e 17 tetorit një protestë për liderët e UÇK-së zhvillohet në Tiranë.

E ideuar nga Organizata e Veteranëve të Luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, ajo ka për synim të shndërrohet në një thirrje të përbashkët gjithëkombëtare për të kundërshtuar procesin e padrejtë gjyqësor në Hagë kundër Hashim Thaçit, Kadri Veselit, Jakup Krasniqit e Rexhep Selimit.

Vetë organizatorët, të cilët zgjodhën zemrën e shqiptarisë, Tiranën, për këtë protestë paqësore, kanë kërkuar përtej qytetarëve, edhe mbështetjen e partive të çdo spektri politik në pjesëmarrje.

Diçka që qartazi, një forcë në Kosovë e ka kundërshtuar!

Lëvizja Vetëvendosje, befasisht dhe jo, doli me deklaratë të mërkurën e 15 tetorit në mbrëmje: Kryeministri shqiptar Edi Rama duhet të tregojë reflektim për Gjykatën Speciale sipas tyre dhe të ngrejë zërin në organe të larta si Këshilli i Evropës dhe OKB-ja për këtë çështje, e jo të organizojë protesta në Tiranë.

Kush e njeh sado pak politikën në trevat shqiptare, e kupton se këto fjalë nuk janë të LVV-së, por të njeriut që e drejton dhe pa të cilin uniformiteti i këtij formacioni politik nuk do të kishte kuptim: Albin Kurtit.

Ndaj, mbi këtë premisë, një kujtesë…

Periudha do të ishte e ngjashme, thuajse ekzaktësisht tre vjet më parë, më 12 tetor. Edi Rama doli në foltoren e Këshillit të Evropës dhe mbajti një fjalim të gjatë një orë.

Ai nuk foli për asgjë tjetër veç Kosovës dhe posaçërisht për Gjykatën Speciale, duke bërë një retrospektivë shteruese të gjithë fakteve historike që flasin për rezistencën ikonike të popullit të Kosovës përmes UÇK-së në luftën për liri. Një leksion i hapur në sytë e bashkësisë evropiane mbi paradoksin e Speciales, bazuar në raportin e Dick Martyt dhe një ballafaqim me historinë e vetë KiE-së dhe Evropës përmes shembujve.

Ai rrezikoi edhe vetë statusin e tij për ta bërë këtë akt, ku u kërkoi me ngulm edhe njohjen e pakushtëzuar të Kosovës, siç ka bërë gjithnjë. Aq sa përfaqësues të KiE-së, për shkak të gjithë atij fjalimi, refuzuan të merrnin pjesë në një darkë me të. Vetë Rama do të thoshte se u kishte rënë ai fjalim si “rrufe në qiell të hapur”.

Por, kjo nuk e ndaloi të vijonte.

Dy ditë më pas, përmes një publikimi në media sociale, riktheu në vëmendje kujtesën historike, atë çfarë politikanëve të tjerë – përfshi Kurtin – ose u mungon, ose e pështjellojnë vetë të duket si e tillë.

Ai rikujtoi se si delegacioni shqiptar në Asamblenë e Përgjithshme të Këshillit, kur rezoluta pro raportit të Dick Martyt u votua dhe dy anëtarët e vetëm të delegacionit shqiptar kundër tij, ishin deputeti socialist, Damian Gjiknuri dhe ai i Partisë për Drejtësi, Integrim dhe Unitet, Shpëtim Idrizi. Pra, nga radhët e PS-së, ai raport nuk është votuar.

Ashtu si më pas, më 18 tetor 2022, u dërgoi një tjetër letër krerëve të KiE-së mbi raportin e Dick Martyt.

Apo si akoma më pas, më 3 prill 2023, mblodhi firmat në Asamblenë e KiE-së për një mocion mbi rezolutën kundër UÇK-së.

Apo edhe më tej akoma, se si kur i është dhënë rasti, qoftë në Bruksel, qoftë duke pritur mbi 40 liderë evropianë në Tiranë, qoftë gjetkë, ka vënë raportet personale me shtetet mike në rrezik, për t’i bërë të qartë marrëzinë e sanksioneve ndaj popullit të Kosovës, që ende vijojnë të mbahen mbi supet e tyre.

Krejt në fund, në mënyrë paradoksale, fjalimin historik të Ramës në KiE, redaksia jonë në Tiranë do ta përmblidhte me një titull që e zbërthen esencën: “1 orë për të vërtetën, pas 11 vjetësh padrejtësi – Fjalimi që s’do harrohet i Edi Ramës në Këshillin e Evropës”.

E nëse Kurti vërtetë e ka harruar (diçka që vështirë të besohet), mund ta shfletojë i qetë, një ditë përpara protestës madhore të Tiranës…