-Me gjithë heqjen dorë, Benedikti XVI vazhdon të thotë fjalën e tij në mënyrë publike. Arsyeja është e pagjurmueshme në një “luftë teologjike” ndeshur në Gjerma-

Nga: Giuseppe Aloisi /

Dyshimi i përhapur është ky: Benedikti XVI ndërhyn në debatin publik kur ai “nuk mund të heshtë”. Sidoqoftë, një lexim ky që instrumentalizohet lehtë si kundër veprimeve të Papës mbretërues

Dhe atëherë bëhet e nevojshme të peshojmë me kujdes çdo konsideratë në këtë drejtim. Padyshim që po, se si Joseph Ratzinger, nga heqja dorë shtatë vjet më parë, ka thënë fjalën e tij në rrethana të shumta. Një qëndrim që nuk është mbështetur asnjëherë nga ata që thonë se janë të sigurt se tërheqja e tij ka qenë një lloj premtimi për heshtjen, e cila në realitet nuk është zbatuar kurrë.

E ka kujtuar edhe Il Foglio në edicionin e sotëm, duke sjelle një nga frazat me të cilat “teologu i butë” bavarez ka përshëndetur përgjithmonë fronin e Pjetrit : “Unë do të vazhdoj të shoqëroj rrugën e Kishës me lutje dhe reflektim, me atë përkushtim për Zotin dhe Nusen e tij për të cilën jam përpjekur të jetoj deri më tani çdo ditë dhe do të dëshiroja të jetoja gjithmonë “. Fjala “heshtje”,siç shihet, nuk është e pranishme në thonjëza. Imagjinoni një premtim për të heshtur.

Fakti që Vatikani po arsyeton për një reformë të figurës se papës emeritus, lejon të ushqejë analizat e atyre që, në këtë dualizëm të pretenduar papal, shohin një lloj doze konfuzioni. Por a është kuadri i varur nga “bashkëjetesa” me të vërtetë kaq konfuzional? Kur papa emeritus përcolli një mesazh për funeralin e Kardinal Meisner – atë të “varkës”, d.m.th., Kisha Katolike, e cila “është gati të përmbyset”,  më shumë se kushdo ka menduar se Benedikti XVI donte të akuzonte Françeskun se ka vëne ne rrezik  mbajtjen e varkës. Vetëm se Joseph Ratzinger ka përdorur atë metaforë në shume rrethana, madje edhe gjatë pontifikatës së tij, duke shtuar se si “Zoti” nuk lejon kurrë që anija të fundoset vërtet. Sigurisht, Meisner ishte një nga nënshkruesit e dyshimeve mbi Amoris Laetitia, por nga këtu për të argumentuar se Benedikti XVI dëshironte t’i kundërvihej Jorge Mario Bergoglios është e tepërt. Edhe në librin e shkruar me katër duar me Sarah theksohet vartësia ndihmëse ndaj ipeshkvit të Romës. Dhe Ratzinger, ne këto vite, ka shkruar ne mënyrë te qartë se Papa është vetëm një. Shembuj  mund të jepen shumë. Ai më shembullori, sic e ka përcjellë burimi i sipërpërmendur, ka të bëjë me “letrën e prerë”. Ekziston një konstante, që kërkon një motivacion sintetik të aftë të shpjegojë arsyet e ndërhyrjes se emeritusit.

Siç shpjegohet në këtë artikull në IlGiornale.it, dhe gjithashtu nga Il Foglio sot, Ratzingerit duket se i intereson mbi të gjitha qe rryma teologjike-progresiste, e njëjta që ka kundërshtuar gjithnjë konservatorizmin Ratzingerian, që është një emansion dhe shprehje e drejtpërdrejtë e pontefikatit te Shën Gjonit Palit II,të marrë shumë fuqi. Shkurt,eshte e nevojshme të kthehemi te akreditimi i Këshillit të Vatikanit II.

Gjermania është ndër ato ekleasti, atdheu i debatit te ashpër teologjik. Nuk është mister që teologët më me ndikim të dekadave të fundit, janë dy dhe të dy janë gjermanë: Walter Kasper dhe Joseph Ratzinger. Papa emeritus ndërhyri edhe kur erdhi puna për të mbrojtur “te tijtë”, në kuptimin e konservatorëve gjermanë të shenjtëruar: Kardinal Mueller, për shembull, i cili për Benediktin e XVI “ka mbrojtur traditën”. Mueller, siç dihet, nuk është konfirmuar nga Papa Françesku si prefekt i Kongregacionit për Doktrinën e Besimit. Duke mbrojtur “të tijtë”, pra, por edhe duke u ankoruar tek Depositum Fidei, si nga këndvështrimi dogmatik ashtu edhe nga ai i rregullave që konsiderohen gjithnjë të vlefshme, shihet beqaria, kur bëhet fjalë për të shmangur qe diga teologjike ndërtuar gjatë dy pontifikatave te dështoje . Si mund të ndodhte kjo për shkak të “këshillit të brendshëm” të episkopatit Teutonik, që është ne vazhdim dhe që mund të përmbysë pjesë të praktikës kishtare, me hapje pak a shumë të dukshme mbi rregullimin e priftërinjve të martuar ose me modifikimin, tërësisht territorial, të disa sigurive kateketike.

Në fund të vitit 2019, gjithashtu doli se si Benedikti XVI dëshironte të ndihmonte lindjen e një fondacioni që synonte zhvillimin e gazetarisë katolike. Ku? Në Gjermani natyrisht. Për tradicionalistët, Papa Françesku është një nga instrumentet që progresistët, gjermane ose jo, përdorin për të përcjellë mesazhe të caktuara. Për Ratzinger Bergoglio është Papa i Kishës Katolike, i cili duhet të mbetet një dhe jo shumë i ngjashëm me atë protestante, që është rruga drejt së cilës duket se po ecën Kardinal Marx dhe të tjerët. Dhe ky, në fund të fundit, është motivi kryesor për te cilin Benedikti përdor “te thyeje heshtjen”.

 

VERITAS.COM.AL/