Frrok Çupi

Këto që ndodhën këto ditë, madje qysh kohë më parë, kanë shfaqur një pështjellim arsyetimesh. Mes të cilave, që tani po merr më shumë hapësirë, është arsyetimi se ‘Ramën po e hanë të tijtë’.

Kjo është edhe e vërtetë.

Cilët janë ‘të tijtë’?

I bie të jetë zonja Balluku, që sipas mendjeve që nuk presin të vërtetohet e drejta, zonja është ‘e korruptuar’. Dhe është vërtet numri Dy, e zgjedhur prej Ramës.

I bie të jetë Erjon Veliaj, tanimë i paraburgosur. As rreth Veliajt, një vit po bëhet, nuk ka akuzë.

I bie që mes ‘të tijve‘, të jenë disa nëpunës të administratës, akuza ndaj të cilëve është vërtetuar në gjykatë dhe ata po vuajnë dënimin. Ose janë duke u fshehur nëpër bush-et e botës.

Sipas arsyetimit se këta janë ‘të Ramës’, i bie që edhe prokurori i SPAK, edhe gjykatësi i GJKKO, edhe hetuesi ‘me patllake’ i BKH, të jenë ‘të Ramës’. Më së shumti janë këta që e meritojnë të quhen ‘të tijtë’. Vetëm në qeverisjen e Edi Ramës, njerëzit e trupave të Drejtësisë u vunë në pozitën: ‘Hetoni dhe jepni drejtësi sipas të Drejtës. Jeni zot i vetvetes’. Veç këtyre, hetues, prokurorë e gjykatës të Speciales, paguhen me paga marramendëse, rreth katër herë më të lartë se presidenti i Republikës. Rama ua firmos pagat. Atëherë, si nuk qenkan ‘të tijtë’?.

Por duhet ndarë mirë vija se pse qenkan ‘të tijtë’?.

Shteti do të ketë paga, zyrtarë dhe prokurorë.

Secili e kryen veprën për qejfin e tij. Merrni një kohë shumë të kaluar, diktaturën. Edhe atëherë hetues a prokurorë aq të kontrolluar, i bënin gjëmën tjetrit. Gjuanin ose njerëz të goditur politikisht, ose gra të bukura. Vetë diktatori detyrohej të korrigjonte aktet monstruoze të hetuesve. Në vend të mësueses së lakmuar që i ishte nxirë jeta, në qelinë e saj urdhërohej burgosja e hetuesit dhe e prokurorit shkaktarë.

Këto nuk e bëjnë gjënë më të turbull, por e bëjnë më të qartë se ‘të kujt janë xhahilët’?.

Këta janë kaq ulët në vlerë, saqë nuk janë as të atij, as të këtij. Ata janë të vetvetes në çdo gjë. Në tundim pasuror, në epshe, në ngrefosje, në inate. Një hetues me patllake, për shembull, i ngjan shumë një xhandari në periudhën e  xhandarmërisë. Ky vdiste për një pushkë që ta varte krahut dhe të kërcënonte gjithë fshatin.

Kohët nuk ndryshojnë për tundimet e njeriut.

Këta janë në armiqësi me shtetin, nuk janë ‘të Ramës’. Rama, si kryeministër, do të donte që xhandari të mos trembte natën pulat e fshatarëve; sepse i bie të bëhet barrë e shtetit. Edhe të korruptuarit korruptohen për qejfin e tyre, por rëndojnë shtetin.

Është tundim i madh të kesh duart në shtet. Shteti ka pasuri, ka para, ka mjaltë, ka makina, ka ngrefosje. Ky është shteti. Shteti bën armiq, sepse të gjithë tundohen para shtetit.

Edhe këta të Drejtësisë tundohen para shtetit. Këta duan para dhe pushkë. Edhe ligjin e marrin si pushkë. Me ato armë gjuajnë kundërshtarët. Madje gjuajnë edhe për qejf një grua që nuk ua vërshëlleu. A nuk ndodhi kështu me zonjën Balluku, zëvendës kryeministre? Ajo fitoi të Drejtën në Gjykatën Kushtetuese, atje lart. Këta prokurorët, poshtë, gjuajnë me gurë dhe e tërheqin për në burg sepse duan të nxjerrin inatin.

Këta janë armiq të shtetit. Jo sipas atij konceptit të kahershëm, por sipas konceptit se shteti prodhon armiq. Është i destinuar.

Po si të bëhet?

T’i hiqet e drejta shtetit që të bëjë armiq? Bie o në mashtrim o në diktataurë. Atëherë ky ‘shtet’ do të ishte një monstër. O shtet i kësaj epoke ku korrupsioni zë vend, pranohet se ekziston, por vetë shteti dhe Drejtësia e luftojnë. Ose një shtet që ‘nuk ka fare korrupsion’. Domethënë o nuk ka armiq

Shteti real ka armiq dhe i pastron.

Shteti që nuk ka korrupsion dhe armiq, ky nuk ekziston në planetin tonë.

Atëherë më e mira është të luftohet korrupsioni dhe të lirohen armiqtë nga makthet. Siç po ndodh.