Para 30 vjetësh u gëzuam se rrëzuam bustin e Enver Hoxhës, me shpresën se e kishim lënë pas diktaturën, si rastin ekstrem të autokracisë.

Sot jetojmë në një sistem, që kemi qejf ta quajmë demokraci, por që në fakt është një regjim hibrid me një përqëndrim të frikshëm pushteti.

Ndryshimi i vetëm është se autokracinë nuk e kemi më si dikur me një prijës të vetëm, por tanimë me dy krena, njësoj si shqipja e famurit.

Dhe sikur të mos mjaftonte kjo, pikërisht ata të dy, të cilët së bashku na e kthejnë më tepër se kushdo tjetër kujtimin e diktatorit, na kujtojnë çdo vit për 20 shkurtin si një datë të shënuar, për të cilën duhet të ndjehemi të lumtur si shqiptarë.

Ndaj edhe refuzimi i tyre më 25 prill është mënyra e vetme që në Shqipëri të nisë ndryshimi, për t’u larguar realisht prej fantazmave më të errëta të historisë sonë.

VERITAS.COM.AL