Nga: Giovanni Sallusti

Më në fund dikush prishi magjinë. Për javë të tëra, ajo pjesë e njerëzimit që thuhet se është e “civilizuar”, po e pranon si marifet, nëse edhe duke e inkurajuar atë si heroizëm, plagën e vazhdueshme të themeleve të saj. Plaga në sensin fizik, shkatërrimi nga bandat të monumenteve dhe simboleve në tituj të ndryshëm që lidh identitetin tonë si perëndimorë,pra atë greko-romak, të krishterë, iluminist, liberal, demokrat(tashme përvec shumë fjalëve të pista, për neogjuhën politikisht korrekte).

Sepse “lufta groteske e statujave” është tani një proces i pandërprerë i sheshit, por do të ishte më mirë të thuash një llum pa kokë, për historinë mbi mijëvjeçare perëndimore. Të ashtuquajturit “anti-racistë”, të cilët janë skuadrat e sotme, në të dy anët e Atlantikut kanë zhvendosur, shqyer, çarë bustet e mëposhtme midis të tjerëve. Julius Caesar, Christopher Columbus, Thomas Jefferson (babai themelues i demokracisë më të madhe liberale në botë), Abraham Lincoln (presidenti i cili nuk ngurroi të përballet me një luftë civile për të çliruar popullsinë me ngjyrë), Theodore Roosevelt, Winston Churchill (njeriu që kundër të gjitha provave nuk pranoi t’i dorëzohej Hitlerit, duke shpëtuar Evropën dhe botën), Gandhi (Gan-dhi, i akuzuar për racizëm dhe seksizëm, realiteti ka tejkaluar karikaturën e tij).

Dje Shaun King, “shkrimtar” amerikan (duke bërë postum falje për Philip Roth) afër skuadroneve të Black Lives Matter (duke e quajtur “lëvizje” është objektivisht ekses i fisnikërimit), ftoi huliganët e tij të preferuar për të rrëzuar statujat e Jezusit, si shëmbëlltyrë dinake të “suprematizmit të bardhë”.

Është e qartë se mikpritja globale e piktorëve të dobët i ka deklaruar luftë asaj që ne jemi ,në mënyrë të pavullnetshme dhe apriori, ndaj shekujve që kemi pas dhe falë të cilave ajo anomali në tokën e quajtur Perëndim vazhdon të ekzistojë edhe sot. Po, për sa kohë që na lejohet ende,e shkruajmë, këndi i vetëm i botës në të cilin gjurmohen cingërima si liria individuale, demokracia politike, nocioni i krishterë, (nuk e dimë nëse është politikisht korrekt ta kujtojmë, sigurisht që është historiografikisht) dinjiteti i brendshëm për secilin person, tregu i lirë i mallrave dhe ideve …

Athere, Zoti e bekoftë Donald Trump. Do të jetë ca si shumë sfaciatamente irritual, do të shfaqë një toupè të paparë, do të menaxhojë gjeopolitikën me nxitimin e biznesmenit (për fat, duhet të thuhet, pas dështimeve makroskopike të shumë finit dhe shumë të diturit Barack Obama), por ka thyer magjinë. Luftërat duhet të luftohen, veçanërisht nëse nuk keni zgjidhje tjetër, nëse jeni ai që sulmoheni.

VERITAS.COM.AL/