“Kur na ndodh një tragjedi, kuptojmë se sa të ngjashëm dhe sa të pambrojtur jemi ndaj natyrës, jemi fëmijë të të njëjtit Zot”. Kështu ka deklaruar kryeministri i vendit, Edi Rama gjatë një intervistë me greken “Ekathimerini”, kur u pyet mbi komentet e tij pas përplasjes tragjike të trenave në Greqi, për të cilën Shqipëria mbajti edhe një ditë zie.

Por mes dy fqinjëve, ka edhe çështje të pazgjidhura, kryesisht ajo e zonave detare dhe minoritetit grek në Shqipëri. Për të parën, Rama tha se të dyja palët “kanë rënë dakord të mos bien dakord dhe çështja do të zgjidhet nga Gjykata Ndërkombëtare e Hagës”.

“Ne kemi një marrëdhënie fantastike me Greqinë dhe personalisht me Kyriakos Mitsotakis, i cili di të flasë dhe di të dëgjojë”, thotë Rama ndër të tjera.

Intervista e plotë:

Kryeministri shqiptar flet për ‘Kathimerini’ mbi artin, politikën, lidhjet dypalëshe dhe gjemba si çështja e zonave detare, të cilat do të çohen në Hagë.

Duke qëndruar afro 2 metra i gjatë, me fizikun e ish-sportistit që është, i veshur me atlete dhe xhaketë lëkure, dhe duke folur pa i grirë fjalët, Edi Rama ngjan më shumë si një yll roku se sa një kryeministër. E gjithë sjellja e tij, në fakt, thotë “jokonvencionale”.

Kathimerini u takua me liderin shqiptar të dielën në fillim të këtij muaji në Sallën Zappeion në qendër të Athinës, ku ai dhe kuratorja Katerina Koskina po vendosnin një instalacion masiv të veprës së tij artistike. Sepse përveç politikës dhe basketbollit, Rama ka studiuar dhe dhënë mësim edhe në Akademinë e Arteve të Bukura në Tiranë, ka shfaqur punën e tij në vende të ndryshme të botës si dhe ka ndërthurur sensin e tij estetik me politikën si kryebashkiak i kryeqytetit shqiptar nga viti 2000 deri në vitin 2011. .

Ftesa për të mbajtur një shfaqje në Athinë u bë nga kryeministri grek Kyriakos Mitsotakis dhe ministri i jashtëm Nikos Dendias pasi ata vizituan Ramën në zyrën e tij në Tiranë në dhjetor dhe u mrekulluan me artin që zbukuron muret e saj në formën e letër-muri dhe me furnizimet e artit. në tavolinën e tij. Shfaqja Zappeion, e cila zgjat deri më 31 mars, përfshin piktura në fletë letre A4 dhe një seri qeramike që ai ka bërë në punëtorinë e një miku.

A është fare i përçarë kryeministri shqiptar mes cinizmit politik dhe idealizmit artistik? “Është sigurisht një betejë,” thotë ai.

“Nuk e kam menduar kurrë se do të përfshihesha në jetën publike. Mendova se do të bëhesha artiste. Por universi qesh me planet tona dhe qeshi shumë mirë me të miat, duke më çuar në një rrugë krejtësisht tjetër. Politika mund të jetë shkak i vendimeve, zhvillimeve dhe kthesave katastrofike në histori, por mund të jetë gjithashtu një mjet për të përmirësuar ndjeshëm jetën e njerëzve, një forcë masive transformuese. Nuk do të kishim asgjë pa politikë; jo demokraci, liri apo të drejta të barabarta. Në fund të fundit, këto janë arsyet pse njerëzit përfshihen me të.”

Diskutimi ynë u kthye në mënyrë të pashmangshme në aksidentin vdekjeprurës hekurudhor në Greqinë qendrore më 28 shkurt.

“Tragjedia juaj është tragjedia jonë”, kishte thënë kryeministri shqiptar menjëherë pas incidentit, duke shpallur 5 marsin si ditë zie kombëtare në Shqipëri. me flamur në gjysmështizë. “Simpatia është një reagim i natyrshëm dhe njerëzit gjithmonë ndihen më afër njëri-tjetrit sesa udhëheqja e tyre,” komenton ai. “Kur na ndodh një tragjedi, kuptojmë se sa të ngjashëm jemi dhe se jemi të dy të pambrojtur ndaj natyrës, fëmijë të të njëjtit Zot. Dhe kur ajo tragjedi godet një fqinj, ju i bini dhimbjet e tyre edhe më intensive. Pra, qytetarët mesatarë kanë shumë për t’u mësuar politikanëve se çfarë janë dhe çfarë duan – dhe udhëheqja duhet t’i imitojë ata më shumë.”

Unë e ndjek atë mendim dhe e pyes nëse mendon se politika e ka bërë të heqë dorë nga një pjesë e tij.

“Përpiqem të jem unë, por kjo është më e lehtë të thuhet sesa të bëhet ndonjëherë. Unë nuk e vesh gjithmonë ‘kostumin’ e politikanit dhe gjithashtu nuk jam produkt i një partie, por i një epoke ndryshimesh të mëdha për vendin tim. Si artist, ndjeva gjithashtu nevojën e shoqërisë për më shumë liri. E di se si është të jesh i kufizuar dhe nuk e kam fjalën për jetesën apo karrierën tënde, por diçka më të madhe se kaq. Rënia e komunizmit për ne shqiptarët ishte si të shembet një mur simbolik. Ne e përjetuam politikën në veprim dhe ia dolëm. Por as atëherë nuk doja të isha pjesë e sistemit politik”, thotë 58-vjeçari.

Në të vërtetë, me fundin e komunizmit dhe izolimin e Shqipërisë, Rama u zhvendos në Paris për të nisur karrierën si artist.

“Unë shkova pas lirisë sime. Udhëtova gjatë gjithë kohës, rrija me miqtë aty-këtu dhe shisja piktura për t’ia dalë mbanë. Më pas u propozua që unë të isha ministër i Kulturës dhe më pas kryetar i Bashkisë së Tiranës. Ato ishin kohë shumë të ndryshme; dhe përsëri, ishin rrethanat që përcaktuan ato pozicione. Në atë kohë, kryeqyteti shqiptar ishte krejtësisht kaotik dhe i çorganizuar dhe banorët kishin shumë për të luftuar. Si kryetar bashkie, por edhe si artist, e dija se një mandat për të rilyer fasadat e ndërtesave me ngjyra të theksuara e të ndezura do ta transformonte kryeqytetin, do të ndryshonte melodinë e tij. Dhe u bë; funksionoi.”

Për Ramën ka të bëjë gjithmonë me rrethanat. “A do të isha bërë kryetar bashkie nëse do të kisha lindur në Suedi? Jo Tirana nuk është Stokholm apo Cyrih. Nuk ka shumë për të ndryshuar në Cyrih. Kryebashkiakët ngjajnë shumë me artistët: nëse bën një punë të mirë, rezultati është menjëherë i dukshëm, njerëzit e shohin atë. Një kryeministër është më shumë si një maestro që drejton një simfoni. Të jesh kryetar bashkie është shumë mirë”, thotë ai.

Ai qesh kur e pyes se çfarë do të ndryshonte në Athinë. “Natyrisht që nuk do t’i përgjigjem kësaj pyetjeje; këtë duhet ta thonë autoritetet tuaja.”

Lidhjet me Greqinë

Greqia, thotë Rama, “ndihet si në shtëpinë e saj për sa i përket peizazhit, njerëzve dhe ngrohtësisë së saj”, por pati gjithashtu “fatin e mirë të bëhej anëtare e Bashkimit Europian, të kishte liderë si Karamalis, Papandreu dhe Mitsotakis që shërbyen. atë vizion dhe të kemi Lojërat Olimpike”.

Për sa i përket perspektivës së Shqipërisë në BE, Rama thotë se është një “proces i vështirë”.

“Procesi i anëtarësimit është shumë më i komplikuar dhe më kërkues se sa ishte për vendet e tjera në të kaluarën. Le të themi se është çështje subjektiviteti politik, ndryshim kriteresh. Gjithçka është shumë më e rreptë tani dhe disa vende nuk do të ishin anëtarësuar nëse do të aplikonin sot”, thotë Rama, i cili së fundmi sugjeroi se Greqia kishte “mashtruar” për t’u bërë anëtare e bllokut.

Mes dy fqinjëve ka edhe çështje të pazgjidhura, kryesisht ajo e zonave detare dhe minoritetit grek në Shqipëri. Për të parën, Rama thotë se të dyja palët “kanë rënë dakord të mos bien dakord dhe çështja do të zgjidhet nga Gjykata Ndërkombëtare e Hagës. Ne kemi një marrëdhënie fantastike me Greqinë dhe personalisht me Kyriakos Mitsotakis, i cili di të flasë dhe di të dëgjojë”.

Për të parën, Rama thotë se “populli gjithmonë gjen një mënyrë për t’i zgjidhur gjërat”.

“Ne kemi qenë gjithmonë afër. Na ndau përkohësisht komunizmi dhe pas rënies së tij pati një valë emigracioni nga vendi ynë në vendin tuaj që shkaktoi shqetësime, por me kalimin e kohës kjo u bë e dobishme reciproke, si për vendin tuaj ashtu edhe për timin. Njerëzit, siç thashë më herët, gjithmonë gjejnë një mënyrë për t’i zgjidhur gjërat. Por ka politikanë që po i shërbejnë agjendave të tyre dhe kështu lidhjet dypalëshe nuk përcaktohen nga marrëdhëniet njerëzore por nga lidershipet, dhe veçanërisht kur flasim për vende fqinje.

Zhvillimet rajonale

Biseda jonë ka të bëjë me ndikimin e pushtimit rus të Ukrainës në tabelën rajonale të shahut të marrëdhënieve gjeostrategjike dhe mundësinë e shpërthimeve të reja të tensionit në Ballkan.

“Njerëzit thonë se ne prodhojmë më shumë histori në Ballkan se sa jemi në gjendje të konsumojmë. Unë jam optimist për Ballkanin, megjithatë, veçanërisht nëse gjejmë një mënyrë për të punuar së bashku dhe aq më tepër për të hyrë nën ombrellën e BE-së. Ne kemi problemet tona, natyrisht, mosmarrëveshjet tona dhe truket tona, por të tillë jemi – përndryshe, do të ishim Beneluksi. Ndonjëherë madje mendoj se thjesht po luajmë. Gjyshja ime kishte një fjalë të mirë: Sa më i lumtur fqinji juaj, aq më i lumtur është shtëpia juaj. Sigurisht, ne do të luftojmë dhe do të grindemi, por kur godet fatkeqësia, është fqinji juaj ai që do të vijë për të ndihmuar i pari. Simpatia është gjithmonë e para dhe njerëzit e dinë këtë.”