Presidenti francez Emmanuel Macron emëroi si kryeministër njeriun e tij më besnik, Sebastien Lecornu, një ish-konservator i mbështetur nga kandidatura e tij presidenciale e vitit 2017, duke sfiduar pritjet se ai mund të anonte nga e majta.

Zgjedhja e Lecornu, 39 vjeç, tregon vendosmërinë e Macron për të vazhduar me një qeveri minoritare që mbështet fuqishëm axhendën e tij të reformave ekonomike pro-biznes, sipas së cilës taksat mbi biznesin dhe të pasurit janë ulur dhe mosha e daljes në pension është rritur, shkruan A2.

Zyra e Macron tha në një deklaratë se presidenti i kishte kërkuar Lecornu të zhvillonte bisedime me të gjitha forcat politike në parlament me qëllim gjetjen e kompromiseve mbi buxhetin dhe politikat e tjera përpara se të emëronte kabinetin e tij, në një veprim të pazakontë në politikën franceze. Macron u detyrua të emëronte një kryeministër të pestë në më pak se dy vjet pasi parlamenti rrëzoi Francois Bayrou nëntë muaj pas marrjes së detyrës për shkak të planeve të tij për zbutjen e borxhit në rritje të vendit.

Duke ia dorëzuar detyrën Lecornu, Macron rrezikon të mënjanojë Partinë Socialiste të qendrës së majtë dhe e lë presidentin dhe qeverinë e tij të varen nga Tubimi Kombëtar i ekstremit të djathtë të Marine Le Pen për mbështetje në parlament. Reagimi i menjëhershëm i socialistëve ishte i ashpër.

“Pavarësisht cilësive personale të Sebastien Lecornu, emërimi i tij është një shuplakë në fytyrën e parlamentit”, tha Philippe Brun, ligjvënësi socialist i cili ka qenë përgjegjës për negociatat e buxhetit, për Reuters. “Emërimi i njërit prej ndjekësve të tij nga Macron ka aromën e fundit të mbretërimit.”

Liderja nacionaliste Marine Le Pen tha në X se “presidenti (po) qëllonte goditjen e fundit të makronizmit, i fshehur me rrethin e tij të vogël të besnikëve”.
Prioriteti i menjëhershëm i Lecornu-së do të jetë të krijojë konsensus për një buxhet për vitin 2026, një detyrë që dëshmoi dështimin e Bayrou-së, i cili kishte nxitur shkurtime agresive të shpenzimeve për të frenuar një deficit që qëndronte në gati dyfishin e tavanit të BE-së prej 3% të PBB-së.