Epoka e Joe Biden në Shtëpinë e Bardhë fillon në nivel nderkombëtar me sulmin e parë në Siri. Siç konfirmohet nga Pentagoni, presidenti i Shteteve të Bashkuara ka urdhëruar një bombardim të vendeve që, sipas inteligjencës Amerikane, përdoren nga milicët pro-Iranianë në pjesën lindore të vendit. “Këto sulme u autorizuan në përgjigje të sulmeve të fundit ndaj personelit Amerikan dhe të koalicionit në Irak dhe kërcënimeve të vazhdueshme ndaj këtij personeli”, tha zëdhënësi i Mbrojtjes John Kirby, i cili specifikoi se sulmi ndodhi shprehimisht “me urdhër të presidentit”, duke synuar vendet e “përdorura nga grupe të ndryshme militante të mbështetura nga Irani, duke përfshirë Kaitaib Hezbollahun dhe Kaitaib Sayyid al-Shuhada”. Për Kirbyn, sulmi “dërgon një mesazh të qartë: Presidenti Biden do të veprojë për të mbrojtur personelin e koalicionit Amerikan. Në të njëjtën kohë ne kemi vepruar në një mënyrë të qëllimshme duke synuar të qetësojmë situatën si në Sirinë lindore ashtu edhe në Irak ”.
Levizja e Biden vjen në një moment shumë delikat në ekuilibrin e Lindjes së Mesme. Një përshkallëzim kundër forcave Amerikane në Irak filloi në 15 shkurt, duke çuar në disa sulme ndaj trupave Amerikane. Shënjestra eshte perqendruar te forcat filo-Iraniane dhe të pranishme në Irak, të cilat kanë qenë gjithmonë thembra e vërtetë e Akilit e strategjisë Amerikane në Lindjen e Mesme. Vendi që u pushtua nga amerikanët në 2003 në fakt është bërë vitet e fundit një nga partnerët kryesorë të kundërshtarit strategjik të Uashingtonit, Teheranit. Dhe nuk duhet harruar se ishte pikërisht në Irak paraardhësi i Biden. Donald Trump, qe urdhëroi sulmin për të vrarë gjeneralin iranian Qasem Soleimani. Një lëvizje që Bagdadi padyshim e kishte dënuar, duke pasur parasysh që territori nën autoritetin Iraken është bërë një fushë beteje midis dy fuqive të jashtme.
Këtë herë ishte Siria ajo që u godit. Dhe kjo tashmë tregon një strategji precize të Shtëpisë së Bardhë. Goditja e Sirisë për momentin është e njëjtë për Pentagonin si goditja e një territori me një autoritet që ata nuk e njohin dhe të cilin janë përpjekur ta rrëzojnë. Një situatë shumë e ndryshme krahasuar me Irakun, ku Shtetet e Bashkuara në vend të kësaj dëshirojnë të parandalojnë që vendi të kthehet kundër forcave të pranishme atje dhe ku ekziston një qeveri që Amerika e njeh si interlokutore. Fakti që sulmi arriti në Siri, por në përgjigje të sulmeve në Irak sinjalizon se nuk ka ndërmend të krijojë probleme për qeverinë Irakene.
Sulmi konfirmon gjithashtu një problem të mëtejshëm për administratën Amerikane. Prania e milicive pro-Iraniane në Siri dhe Irak është një nyje që ka qenë larg zgjidhjes. Për disa kohë, gjeneralët Amerikanë kishin kërkuar nga Shtëpia e Bardhë nën Trump për të shmangur tërheqjen e trupave nga Siria pikërisht për të përjashtuar mundësinë që forcat e lidhura me Teheranin të rimarrin hapat në rajon. Trump, i pabindur, megjithatë pranoi kërkesat e Pentagonit (dhe Izraelit) duke shmangur një tërheqje të shpejtë të forcave Amerikane. Për mbrojtjen e SH.B.A.-së ekzistonte edhe rreziku i forcimit të pranisë Ruse (Moska e dënoi sulmin duke folur për “një veprim të paligjshëm që duhet të dënohet kategorikisht”). Kjo tërheqje nuk u materializua kurrë, duke u shndërruar në një fantazmë që për shumë muaj shëtiste nëpër korridoret e Pentagonit dhe Shtëpisë së Bardhë dhe mohoi në rrënjë një nga premtimet e presidentit Republikan: fundin e “luftërave të pafundme”.
Në çdo rast, sulmi Amerikan i kësaj nate nuk tregon kthimin e Amerikës në Siri me trupa. Bombardimi ishte shumë i kufizuar dhe në një zonë që ka qenë prej kohësh në vëmendjen e forcave Amerikane në Lindjen e Mesme. Por faktori “negocim” nuk duhet të harrohet. Shtetet e Bashkuara po negociojnë me Iranin për të hyrë përsëri në marrëveshjen e programit bërthamor: por për ta bërë këtë ata duhet të tregojnë muskujt. Siç raportohet nga Corriere della Sera, Barack Obama thoshte se “negociohet me armën pas derës”. Trump e bëri këtë duke dalë nga marrëveshja, duke vrarë Soleimanin dhe duke dërguar bombardues dhe anije strategjike në Gjirin Persik. Biden ka ndryshuar kartat në tryezë: ai ka zgjedhur një frenim në marrëveshjet me monarkitë Arabe për të bërë të qartë se ai nuk është në përputhje me politikën e Trump, duke ngrirë F-35s në Emiratet dhe armët për Sauditët në Jemen . Por në të njëjtën kohë ai donte të dërgonte një sinjal direkt në Iran duke goditur milicitë në kufirin midis Irakut dhe Sirisë. Taktika të ndryshme, strategji e ndryshme, por me një qëllim të përbashkët: Iranin.
VERITAS.COM.AL
74 278 
