-Ndoshta zëri më i spikatur gjeopolitik në ato ditë ishte zëri i një mendimtari Amerikan, Francis Fukuyama.  Në 1989, viti kur ra Muri i Berlinit, Fukuyama publikoi Esse-në “Fundi i Histoirsë në një gazetë të vogël, “The National Interest”. Esse-ja e tij kishte impakt masiv.-

 

Më 26 Dhjetor, 1991, Amerika zgjoi lajmet se Bashkimi Sovjetik ka rënë. Në një nga tregimet që lidhej me Rusinë në faqen e parë të ‘The New York Times’ atë ditë, vdekja e USSR ishte shkruar si një nekrologji:

Shteti Sovjetik , i shënuar përmes një historie të shkurtër por të zhurmshme nga arritje të mëdha dhe vuajtje të tmerrshme, vdiq sot pas një rënieje të gjatë dhe gtë dhimbshme. Ai ishte 74 vjeç.

Nga perspektiva e së sotmes, është shumë e vështirë që të mendosh aq thellë. Politika Amerikane në vitin 1991 ishte konfuze, të pakën. Atë vit, presidenti George Bush (që tani ka marrë si emër të mesëm edhe shkronjat H.W., që nuk i kishte përdorur kurrë por u detyrua t’i përdorë për shkak të të birit George W. Bush që atëherë ishte në hije si një pronar i një ekipi të vogël basketbolli), e kishte udhëhequr Amerikën në triumf në Luftën e Kuvajtit. Dhe atëherë , falë politikave të pasardhësit Ronald Reagan- Bush e pa kalimin paqësor të BRSS dhe fundin e Luftës së Ftohtë.

Për një gjë, Bush i mungoi dhuntia dramatike; ai nuk kishte instinkt politik për të arritur suksesin më të lartë të mundshëm. Kështu që ai zgjodhi të bëjë më të shumtën atë që bëri në fitoren e Dhjetorit 1991, fitoren mbi Irakun; por bëri më të paktën në fitoren mbi Sovjetikët. Dhe që nga viti 1991, Republikanët kanë qenë në Shtëpinë e Bardhë për më shumë se një dekadë, dhe fjalët  e shumë votuesve që thonin “koha për ndryshim” dukeshin si gjallëruese.

Kështu që nëse politika e brendshme në vitin 1991 ishte e turbull, klima intelektuale e vitit 1991- të paktën në terma gjeopolitike- ishte mrekullisht e pastër: Shtetet e Bashkuara kishte fituar, dhe kjo ishte një fitore jo vetëm për Amerikën, por njëkohësisht për idenë Amerikane.

Ndoshta zëri më i spikatur gjeopolitik në ato ditë ishte zëri i një mendimtari Amerikan, Francis Fukuyama.  Në 1989, viti kur ra Muri i Berlinit, Fukuyama publikoi Esse-në “Fundi i Historisë në një gazetë të vogël, “The National Interest”. Esse-ja e tij kishte impakt masiv.-

Më thotë mendja se ju do të thoni se lidershipi Kinez nuk po bënte shaka nëpër botë. Lidershipi kinez po shikonte që të mos bënte gabimet që po bënte lidershipi Sovjetik. Në pikëpamjen kineze, shefi i Sovjetikëve, Miahil Gorbaçov  ishte një njeri i dobët e thuajse budalla, dhe për këtë arsye ai ra nga pushteti dhe perandoria e tij u shemb. Në vend të tij, qeveria e Kinës do të bëhej më e fortë, shumë më e fortë. Dhe kjo forcë ka funksionuar por qeverinë e Kinës deri më sot, ata janë akoma në sulm.

Po, e pëlqejnë apo nuk e pëlqejnë Amerikanët, Kinezët kanë bërë rrugën e tyre, sipas traditës së perandorive Kineze që fituan mbi Mbretërinë e Mesme, e cila është, pas të gjithave, në qendër të të gjithave- duke shkuar thellë në mijëra vjet.

Madje edhe mund të thuhet se Kinezët kanë predikuar dhe praktikuar doktrinën “China First”.

Veritas.com.al/