KOMENT/

Misioni i Macron në Rusi dhe Ukrainë nuk bëri asgjë, pavarësisht pretendimeve të presidentit francez dhe deklaratave të mëvonshme për një përfitim të supozuar nga kriza ukrainase. As Gjermania rebele nuk mund të bëjë shumë për të lehtësuar tensionet: I thirrur për të raportuar në Uashington, Olaf Sholz është vëne gatitu si një ushtar i bindur, edhe nëse Gjermania e tij vazhdon të ngurrojë ndaj kryqëzatës anti-ruse të thirrur nga Uashingtoni.

Çështja është se Europa e ka humbur prej kohësh autoritetin e saj të mëparshëm, aq sa nuk ka më asnjë fuqi as në territorin e saj kur bëhet fjalë për gjeopolitikën e lartë, ajo që vendos fatin e kombeve.

Jo se pas Jaltës ajo pati ndonjëherë liri të plotë manovrimi, duke pasur parasysh kufizimet e marrëveshjes BRSS – SHBA, por në periudhën e pasluftës ajo gëzoi kufij të gjerë lirie, të cilat u zvogëluan gradualisht kur, në rrjedhën e luftërave të pafundme, vendet Evropiane i kanë kënaqur përpjekjet e çmendura të kontrollit global të Uashingtonit (marrëzia e fundit, rreshtimi tragjik për ndryshimin e regjimit sirian).

Tani, pasi hapësirat për manovrim janë shteruar, më së shumti vendet e Kontinentit të Vjetër mund të mbështesin një fraksion amerikan më shumë në sinkron me interesat e tyre, por në rastin e Ukrainës nuk ka asnjë shans, sepse Rusia dëshiron të merret me padronin jo me buratinet.

Kjo sepse sfera e saj ekzistenciale është në rrezik, sepse si e tillë perceptohet hapësira afër kufijve të saj (siç shkruan Pat Buchanan, një politikan amerikan me njëfarë rëndësie, Rusia po zbaton doktrinën Monroe, sipas modelit të atij amerikan) .

Ka patur shumë më tepër peshë në zbutjen e tensioneve ndërkombëtare Fjalimi i Matt Lee në konferencën për shtyp të të mjerit Ned Price, zëdhënës i Departamentit të Shtetit të SHBA-së, leteralisht i bëre cope nga pyetjet e gazetarit të Associated Press (akoma ekziston gazetaria…).

Në konferencë, i gjori Price deklaroi se inteligjenca amerikane kishte prova se Rusia po planifikonte të krijonte një operacion të rremë me një video në të cilën “aktorët e krizës” do të simulonin një sulm ukrainas në Donbass.

I gjori Price nuk do ta kishte imagjinuar kurrë që një reporter dhe një reporter i vjetër si Lee, për më tepër nën Associated Press (agjencia më autoritative amerikane e lajmeve), do t’i kërkonte atij të shihte provat e deklaratave të tij, kështu që ai u përpoq të kalonte duke shpjeguar se provat ishin deklaratat e tij.

Prandaj, ka pak te reja për krizën ukrainase, përveç se ajo e ministrit te Jashtëm britanik qe shkoi gjithashtu në Rusi, në përpjekje për të krijuar një hapësirë manovrimi midis Gjermanisë dhe Francës, me dëmtim të dukshëm në përpjekjet diplomatike të të tjerëve,nga momenti qe rusët gjenden duke folur me interlokutorë të ndryshëm, të cilët e dinë mirë se nuk llogariten fare në mundësinë e luftës dhe paqes, por përpiqen të rrëmbejnë diçka për veten e tyre duke përdorur krahun e hekurt mes potencave.

Me interes edhe Dagospia, shpesh zëri i shtetit italian (i cili sado i shkrire, i infiltruar dhe i pulpuar ende ekziston), qe ka botuar një artikull në të cilin thuhet në fund se tensioni ukrainas i shërben Bidenit vetëm për të krijuar një rrezik të jashtëm dhe kështu mashtron vëmendjen e publikut nga dështimet e administratës së tij përpara zgjedhjeve afatmesme në nëntor, në të cilat Demokratët rrezikojnë të dështojnë.

Sjellim nga Dagospia: “Kështu Biden, edhe duke hedhur sharje ndaj gazetarëve, për të mbledhur vota duhet t’i duket elektoratit amerikan si Rambo që lufton Rusinë dhe inflacionin. Nuk është rastësi që ai vuri CIA-n në lëvizje për të përhapur lajme koti, dhe këtë e bën përmes “New York Times”, te tipit: Putini ka vendosur 70 për qind të forcave të tij të armatosura në kufirin lindor të Ukrainës, gjë që mund të marrë Kievin në maksimum 72 orë, që pushtimi do të shkaktonte deri në 50,000 vdekje civile dhe 5 milionë refugjatë. Dhe mes dy sherrxhinjve, ajo që na lë pendët është Europa, duke filluar nga Italia…”.

Kjo krizë, në fakt, u nis me një kohë aspak rastësore, pra në përfundim të punimeve në North Stream 2, në te cilën Shtetet e Bashkuara e kanë kundërshtuar prej vitesh.

Krahu i hekurt ukrainas bllokoi, ndoshta përgjithmonë, tubacionin e gazit që lidhte Rusinë me Gjermaninë, domethënë me Evropën, duke e çuar në fund furnizimin me energji elektrike të Kontinentit të Vjetër dhe duke shkaktuar një rritje të mprehtë të çmimeve të të gjitha mallrave, sepse kostoja e energjisë ndikon në të gjithë prodhimin, të gjitha produktet, të gjitha shkëmbimet dhe të gjithë konsumin.Do shohim.